Dowiedź się więcej o kursach spawania:
Podział metody ze względu na złącza oraz pozycje:
Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 27 kwietnia 2000 r. w sprawie w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy w pracach spawalniczych (Dz.U.2000 nr.40 poz.470 wraz z późniejszymi zmianami).
Szkolenie i egzamin spawacza prowadzone jest zgodnie z normami PN – EN ISO 9606 – 1
Do uzgodnienia indywidualnie drogą mailową lub telefoniczną:
radek@inzynieria.org / tel. 669 381 859
zbyszek@inzynieria.org / tel. 500 540 454
Zajęcia przeprowadzamy od poniedziałku do piątku w godz. 8 – 16 lub dla grup po godz. 16
Przeprowadzamy egzaminy końcowe przed poniższymi jednostkami certyfikującymi:
Instytut Spawalnictwa z Gliwic, Urząd Dozoru Technicznego, TUV SUD, Bureau Veritas, DNV
Kursanci otrzymują od nas (na czas kursu) rękawice oraz przyłbice spawalnicze.
W 1885 Stanisław Olszewski razem z rosyjskim inżynierem greckiego pochodzenia Nikołajem Benardosem wynalazł nową elektryczną metodę spawalniczą nazwaną przez nich Elektrogefest. Jej nazwa pochodziła od połączenia dwóch słów - „elektryczność” oraz od imienia greckiego boga ognia „Hefajstosa”. Obaj inżynierowie zaprojektowali również wszystkie obecnie używane w procesie spawania elementy jak oryginalna spawarka transformatorowa, zasilana prądem zmiennym, elektroda umieszczona w uchwycie (wówczas nietopliwa, węglowa), zacisk masy oraz łączące całość kable.
Proces oparty był na wykorzystaniu zjawiska łuku elektrycznego. Spawanie łukowe zostało opatentowane w 1886 roku. Technika spawania polegała na jarzeniu się łuku elektrycznego pomiędzy elektrodą węglową, a materiałem rodzimym. Po kilku latach usprawniono tą metodę zamieniając elektrodę węglową na elektrodę topliwą metalową.
W 1904 roku szwedzki przemysłowiec Oskar Kjellberg wynalazł pierwsze elektrody otulone, dziś metoda MMA 111 została udoskonalona poprzez innowacyjne metody wytwarzania elektrod oraz urządzeń spawalniczych.